"Biuro" w wydaniu amerykańskim, to serial, który pisze historie komedii i dokumentu na nowo; jest to rzecz, która jest ponad wszelki schemat gatunku - klasyka mockumentu, której tak samo raz się nie chce oglądać, a drugim razem nie możesz znieść myśli, że następny epizod obejrzysz jutro, bo musisz iść spać by wstać rano do roboty. Oglądając tę produkcję, stanąłem na 13 odcinku drugiego sezonu - taki jest stan ,,watchingowania" Biura; chwała ci Netflixie za upload na platformę wszystkich sezonów "The Office (US)" od początku aż do końcu.

Zapraszam do dyskusji na temat tej produkcji! Tyle, co mogę bardzo krótko i na start rozmowy powiedzieć o jej wysmakowanej specyfice, to to, że jestem pod ogromnym wrażeniem samej jej konstrukcji: fabuła jest totalnie luźna, poszarpana, nie zobowiązująca - emocje i improwizacja aktorska robi swoje i skupia uwagę. A, i jeszcze jedno: liczy się to jak pracuje ,,Biuro" i postęp dni w kalendarzu w rzeczywistości serialu - to jest ta oś czasu, także spoiwo, dzięki którym cokolwiek tu ma sens i jest spójne. "Biuro" wiele mówi o czasach współczesnych - i nie chcę tu opisywać całej analizy: co, gdzie i jak, do jakich aspektów życia cywilizacji w XXI wieku się ten twór odnosi, bo nie w tym do końca rzecz - gdyż w każdej z tej postaci jest coś ze stereotypu współczesnego Ziemianina... W każdej! A Michaela Scotta raz się uwielbia, a raz się myśli: ,,O, Boże, gdybym miał takiego szefa, chyba moja łyżka do herbaty raz by miała depresję, a kiedy indziej służyła by dobrze... Jak to łyżka... Od żenady do uwielbienia... Tygiel uczuć i emocji wobec całości "The Office (US)"!